Eelco Vanuit l’Aberwrac’h (Bretagne) vertrekken we op 1 augustus naar Brest. We zeilen daarbij door het ‘chenal du four’. Een nauw kanaal tussen Isle d’ Oussant en de Franse kust, waarbij we dicht op de kust van Finisterre varen. We hebben het zo getimed dat we met hoog water bij het kanaal zijn, zodat we vervolgens 4,0 knopen stroming mee krijgen. We zien een ongelooflijke 8,5 knopen snelheid op de GPS (snelheid over de grond) staan. Heel snel voor onze boot, die normaal tussen de 4,5 en 6,0 knopen zeilt
Brest
In Brest liggen we 10 dagen in de Marina du Chateau. Zowel lopend als met het openbaar vervoeren verkennen we de stad. En we vinden Brest een verrassend leuke stad. Daarnaast is het een heel goede plaats om inkopen te doen met supermarkten, watersportwinkels en een Cabanesto (soort Bever Zwerfsport) waar we een opblaasbare kayak kopen. Ook bezoeken we een klimhal. Natuurlijk zijn we ook in Brest precies op het moment van de ‘donderdagen van de haven’, en hebben we een festival met live muziek op 100 meter van de boot
Een paar dagen nadat wij in Brest waren aangekomen, komt een Deense Hallberg Rassy Rasmus (hetzelde schip als wij hebben) binnen. We hebben kennis gemaakt met de bemanning van de ‘Allis’ en elkaars boot bekeken. Leuk! Ze zeilen pas twee jaar, maar zijn ook op avontuur richting zuiden. We zullen elkaar nog wel tegenkomen
Vanuit Brest bereiden we ons voor op de overtocht van de golf van Biskaje. Een stuk water waar best veel wind en storm kan staan. Twee dagen voor ons vertrek komt er een 11 meter Noorse boot binnen, die 150 mijl uit de kust voor Brest bezoek heeft gekregen van een groep Orca’s. De Orca’s hebben het roer van hun boot er bijna helemaal afgebroken. Sinds twee jaar zijn Orca’s voor de Spaans/ Portugese kust een probleem, omdat ze zeilboten opzoeken en het roer beschadigen. Waarom weet niemand, en zo ver noordelijk zijn ze nog niet eerder geweest. Op 10 augustus vertrekt de Allis richting A Coruña. Wij vertrekken één dag later op 11 augustus.
Golf van Biskaje
Om 4:45 vertrekken we in de ochtend van de 11e augustus. We hebben de avond daarvoor de diesel- en watertanks gevuld. We vertrekken met weinig wind op zeil met de motor bij. De (antieke) elektrisch stuurautomaat uit de jaren 90 blijkt s’ middags te werken! Het controleren van alle stekkers en stopcontacten (twee losse draadjes!) is dus de verklaring waarom de stuurautomaat er soms plotseling mee stopte. Nu stuurt de elektrische stuurautomaat ons probleemloos drie uur achter elkaar. ’s Middags neemt de wind toe naar 3 Bft en gaat de motor uit en zetten we de windvaan er op. Deze stuurt ons tot de wind in de loop van de nacht af neemt en de motor weer aan moet
De tweede dag op zee (12 augustus) valt de wind helemaal weg en stuurt de elektrisch stuurautomaat. We proberen zo westelijk mogelijk te komen om A Coruña bezeilt te houden. Feija is over de zeeziekte heen en eet met smaak de pasta (“verukkelijk”). Af en toe laat een dolfijn zich zien. ’s nachts neemt de wind weer wat toe, maar staat deze zuidelijker dan verwacht. Dat betekent dat we hoog aan de wind met motor bij richting A Coruña gaan. Ongemakkelijk
De derde dag op zee (13 augustus) blijft het nèt wel/niet bezeild, en moet om snelheid te houden (en de verwachte harde wind in de middag van de 14e voor te blijven) de motor bij staan. Al motor-sailend gaan we 5,6 knopen, maar is het wel oncomfortabel. Feija wordt helaas weer zeeziek
’s Nachts naderen we de Spaanse kust en hebben we om 3 uur ’s nachts dikke mist. Gelukkig klaart deze om 4 uur op en kunnen we met zicht (en licht) aankomen. Om 9:00 ’s ochtends laten we in A Coruña het anker vallen voor het playa Santa Christina. Een mooie rustige ankerplek om bij te komen van de overtocht
A Coruña – Galicië Spanje
A Coruña is een van de grotere steden in Galicië, en ligt in een natuurlijke haven (baai). Wij liggen helemaal achter in de baai voor anker, naast een paar Noren. Van hen horen we dat een dag eerder in de ria de Ortiguera twee zeilboten waaronder een andere Hallberg Rassy Rasmus zijn binnen gesleept na een ontmoeting met Orca’s. Het blijkt de Deense Rasmus Allis. Volgens de Noren leek de Rasmus in orde, maar was de andere boot zwaar beschadigt
Een dag later mailen de Denen ons dat ze geschrokken maar ok zijn, en met de boot doorvaren naar A Coruña om de boot uit het water te halen bij een werf voor inspectie. Daar blijkt dat er lichte schade aan het roer is die gerepareerd gaat worden, maar komen ook de complimenten van de werf dat ze zulke sterke schepen tegenwoordig niet meer maken
Vanwege de draaiende wind verruilen we de ankerplaats na 2 dagen voor de Real Club Nautico. Ook een mooie gelegenheid voor inkopen, douchen en de was. Ook reizen we met bus en trein naar Santiago de Compostella
In de haven ontmoeten we een Belgisch gezin met kinderen (5 en 6 jaar) dat in mei met hun 32 voet Marieholm (Marja II) is vertrokken voor twee jaar. Feija kan het goed vinden met de twee jongetjes en we besluiten samen naar de volgende Spaanse ria te zeilen
