De Spaanse Ria’s en Islas Atlanticas de Galicia

Op 20 augustus verlaten we samen met de Marja II de haven van A Coruña en zetten koers naar de Ria Camariñas. Het is een mooie tocht met weinig wind en behoorlijke swell (deining) met golven van 4 meter. Bij binnenkomst van de Ria Camariñas varen vlak langs een ondiepte (1 meter). Op zo’n 300 meter zien we de golven breken op de ondiepte, een indrukwekkend gezicht. En fijn dat je met behulp van de juiste kaarten en pilots er voor zorgt dat je zo’n ondiepte niet per ongeluk tegen komt

Bij Camariñas ankeren we voor een prachtig zilverwit zandstrand, omgeven door bossen van naaldbomen. Het is er prachtig, maar ook maar 18 graden en ’s ochtends erg mistig. We kiezen er daarom voor om met de Belgen snel één ria zuidelijker te gaan, want daar is het 5 graden warmer en wel Spaans weer. Op 22 augustus varen we dan ook door naar de Ria de Muros. Om 14:00 ’s middags passeren we daarbij Cabo Finisterre: het uiterste puntje van Spanje. Na deze kaap worden de wind en golven opeens een stuk rustiger

Na een nacht voor anker in Muros en een bezoek aan de stad, verplaatsen we naar de ankerplaats bij Abelleira. Een prachtige locatie met zandstrand, douche (koud water) en kiosk. Het zeewater blijft nog steeds te koud (17 graden) om lekker te zwemmen, maar wel halen van de rotsen ons eigen maaltje mosselen en alikruiken. Ook nodigen we de Belgen uit voor een borrel in de kuip, terwijl de kinderen binnen naar een film kijken met chips en popcorn

Na een aantal dagen gaat de Marja II naar de volgende Ria, terwijl wij nog door willen naar Esteiro. Ook hier vinden we een strand met douche en een uitstekend tappas cafe. Op onze tweede dag worden we verrast op een buitenwater zwemwedstrijd vlak naast onze boot

Hierna varen we door naar Portosin. Bij vertrek in Esteiro is het helder, maar bij voor Portosin varen we opeens zo’n dichte mist binnen dat we nog geen 20 meter kunnen zien. We blijven dan ook 1,5 uur heel langzaam heen en weer varen tot er voldoende zicht is om de haven aan te kunnen lopen. Omdat de mist de komende dagen blijft hangen, bezoeken we vanuit Portosin de nabijgelegen stad Noia (met jaarmarkt met kermis)

Hiernaast lopen we een deel van de kustroute langs de Ria en doen we de was. Ook starten we in Portosin met school aan boord

Omdat de haven ons op de wachtsteiger laat liggen hebben we er een paar slechte nachten. De wachtsteiger blijkt namelijk ook de golfbreker voor de marina, en wij liggen aan de buitenkant bij de haveningang waar de lokale vissers (groot en klein) vanaf 3 uur ’s nachts met 5 knopen snelheid in en uit varen. We willen dan ook graag door

In Portosin vragen we (via internet) een vergunning aan voor het navigeren (varen in) in het maritiem natuurgebied ‘Islas Antlanticas de Galicia’. Na 24 uur hebben we deze binnen, en mogen we het gebied in en kunnen we per dag een permit om te ankeren aanvragen

De Islas Antlanticas de Galicia

De Islas Atlanticas de Galicia zijn eilanden die voor de ingang van of in een Ria liggen, die aan de Atlantische Oceaan grenst. Isla Salvora (Ria de Arousa) is het meest noordelijke hiervan, en bezoeken wij als eerste. Terwijl wij ongeveer een uur voor anker liggen bij Isla Salvora, komt een ander Nederlands schip ankeren. Het is de Satisfaction, een 50 voet zeilboot met drie twintigers uit Grou die in mei zijn vertrokken en naar eigen zeggen gaan varen tot het geld op is. Eén van hen had ik ontmoet in Friesland, omdat hij via de vertrekkers app groep een gezamenlijke inkoop van alle gastvlaggen voor een rondje Atlantic had georganiseerd

We varen met de rubberboot naar het strand en laten deze daar achter (vastgeknoop aan een steiger) en maken een wandeling naar de vuurtoren en het bezoekerscentrum (een oude zoutmijn). Bij terugkomst is er zo’n dichte mist opgekomen dat we van geankerde boot naar geankerde boot varen omdat we vanaf het strand onze boot niet meer kunnen zien liggen.

Na één nacht bij Isla Salvora zeilen we in ca 4 uur door naar het volgende eiland (Isla Ons – Ria Pontevedra) met de rubberboot op sleep. Hier ankeren we bij het strand ‘Melide’ aan de noordoost kant van het eiland. Ook hier gaan we aan land en maken een wandeling naar het dorp en het uitkijkpunt ‘Castello’, waar vroeger een kanon stond om het eiland te verdedigen

Als we ’s ochtends wakker worden zijn we omsingeld door 12 visserboten die allemaal met duiker op de bodem hebben. Ze duiken naar naar ‘scheermesjes’, een lokale delicatesse. Wel vraag ik me af hoe ik een ‘maritiem beschermd gebied’ moet rijmen met alle visser die ik daar zie, maar dat zal wel een typisch Nederlandse gedachte zijn

Ook bij Isla Ons vertrekken we na één nacht en varen (om de vissers heen) door. De volgende stop is bij de Islas Cies (Ria de Vigo). Hier ankeren we bij de praia de Rodas aan de zuidkant van het eiland. We gaan met de rubberboot aan wal en knopen deze vast aan de rotsen. Op dit eiland is een groot strand waar we naar toe wandelen en op een terras dat over het strand uit kijkt wat drinken. Het eiland doen bijna Caribisch aan

Op de terugweg blijkt dat het heel goed is dat we de rubberboot hadden vastgebonden. Het water is zo ver gestegen dat er geen strand meer over is en de boot drijft. Na een goede en rustige nacht (zonder vissers) varen we de Ria de Vigo in